« تکلم با قرآن »

گویند: شخصی زنی را در بادیه تنها دید، گفت: کیستی؟

جواب داد:

« بگو سلام بزودی می‌دانید!»

از قرائت این آیه فهمیدم که می‌گوید: اول سلام کن، سپس سئوال!

که سلام دادن علامت وظیفه شخصی است که بر دیگری وارد می‌شود.

به او سلام کردم و گفتم: در این بیابان آن هم تنها چه می‌کنی؟

پاسخ داد: وَمَن یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن مُّضِلٍّ ^(زمر/37)

«کسی را که خدا هدایت کند گمراه‌کننده ای برای او نیست.»

از این آیه شریف دانستم که راه را گم کرده

گفتم: از جنی یا آدم؟

جواب داد: یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَکُمْ عِندَ کُلِّ مَسْجِدٍ ^{(اعراف/31)}

«ای فرزندان آدم زینتتان را نزد هر مسجد بردارید.»

از قرائت این آیه فهمیدم که از آدمیان است.

گفتم: از کجا می‌آیی؟

پاسخ داد: یُنَادَوْنَ مِن مَّکَانٍ بَعِیدٍ ^{(فصلت/44)}

«از جایی دور ندا داده می‌شوند.»

فهمیدم از راه دور می‌آید.

گفتم: کجا می‌روی؟

جواب داد: وَلِلّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَیْهِ ^{(آل عمران/97)}

« بر مردم است که برای خداوند حج به جای آورند، البته کسی که استطاعت به سوی آن پیدا کند.»

فهمیدم قصد خانه خدا دارد.

گفتم: چند روز است حرکت کرده‌ای؟

گفت: وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ  ^(ق/38)

« ما آسمانها و زمین و هرچه را بین این دو است در شش روز خلق کردیم.»

فهمیدم شش روز است از شهرش حرکت کرده و به سوی مکه می‌رود.

پرسیدم غذا خورده‌ای؟

جواب داد: وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَّا یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ ^{(انبیاء/8)}

« ما پیامبران را مثل فرشتگان بدون بدن قرار ندادیم تا غذا نخورند.»

فهمیدم چند روزی است غذا نخورده است.

گفتم: عجله کن تا تو را به قافله رسانم.

جواب داد: لاَ یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا ^{(بقره/286)}

« خداوند هیچ کسی را بیشتر از طاقتش تکلیف نمی‌کند.»

فهمیدم که مثل من در حرکت تندرو نیست و طاقت ندارد.

به او گفتم: بر مرکب من در ردیف من سوار شو تا به مقصد برویم.

پاسخ داد: لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا ^{(انبیاء/22)}

« اگر در آسمان و زمین چند خدا غیر از خدای یگانه بود، فاسد می‌شدند.»

آگاه شدم که تماس بدن زن و مرد در یک مرکب یا یک خانه و یک محل موجب فساد است. به همین علت از مرکب پیاده شدم و به او گفتم: شما به تنهایی سوار شوید.

وقتی سوار شد گفت:سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ^{(زخرف/13)}

« منزه است خداوندی که برای ما این (کشتی‌ها) را مسخر گردانید و ما هرگز قادر به تسخیر آن نبودیم.»

وقتی به قافله رسیدیم گفتم: در این قافله آشنایی داری؟

جواب داد: وَمَا مُحَمَّدٌ إِلاَّ رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ ^{(آل عمران/144)}

یَا یَحْیَى خُذِ الْکِتَابَ بِقُوَّةٍ ^{(مریم/12)}

یَا مُوسَى إِنِّی أَنَا اللَّهُ ^(قصص/30)

یَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاکَ خَلِیفَةً فِی الْأَرْضِ^(ص/26)

از قرائت این چهار آیه دانستم که چهار نفر آشنا به نام محمد و داوود و یحیی و موسی دارد. چون آن چهار نفر نزدیک آمدند این آیه را خواند: الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا   ^(کهف/46)

« مال و فرزندان زینت زندگانی دنیوی هستند.»

فهمیدم این چهار نفر فرزندان او هستند. به آنها گفت: یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الْأَمِینُ ^(قصص/26)

« ای پدر، موسی را به خدمت گیر. بهترین کسی که باید به خدمت برگزینی کسی است که امین و توانا باشد. »

فهمیدم به آنها گفت: به این مرد امین که زحمت کشیده و مرا تا اینجا آورده مزد دهید. آنها هم به من مقداری درهم و دینار دادند و او حس کرد کم است؛

برگرفته از کتاب گلستان آیه‌ها، به تلاش موسسه فرهنگی میرداماد